Ciało. medycyna i sztuka

Ciało ludzkie to konstrukcja i przestrzeń, która wzbudza w nas najsilniejsze emocje. Zwracamy uwagę na cielesność, jako element w poszukiwaniu tożsamości i własnego miejsca w świecie.

Ciało w Europie miało szczególną rolę. Choroby somatyczne istniały za sprawą woli boskiej. Choroby były karą za grzeszne i rozpustne życie człowieka. Chcąc przeciwdziałać chorobom, należało dbać o duszę. Należało opanować żądze i żyć w ascezie.

Medycyna jest sztuką. Lekarz był artystą, który terapię wspierał rytuałem i symboliką. Ciało stanowiło centrum zainteresowań lekarza. Było jednak różnie pojmowane ze względu na zmiany kulturowe oraz cywilizacyjne. Pozycję lekarza budował szacunek oraz nadzieja, jak również wyróżniający wygląd.

Charakterystycznym symbolem dostojnych medyków czasu zarazy stały się artystyczne kapelusze oraz wykwintne maski z potężnymi ptasimi dziobami, które nawiązywały do weneckiego zwyczaju masek karnawałowych.